Het is oké!

Waar ik vorige maand nog vertelde, dat ik lekker door hobbelde (wat ik overigens nog steeds doe, want elke dag is mijn gesteldheid anders), als iemand mij vraagt hoe het met mij gaat, durf ik sinds een goede week te zeggen, dat het goed met mij gaat. Afgelopen week zei ik zelfs tegen mijn arts, dat het lekker gaat🙌🏻

Dit terwijl mijn bloed aangaf, dat ik wellicht een infectie heb, de arts vroeg ook of ik echt niet ziek was😃 Tuurlijk heb ik last van vermoeidheid, dat blijft ook wel, maar niet meer zoals eerst, dat ik helemaal uitgeblust en lamlendig op de bank lig. Wat dat betreft heeft de ergotherapie mij echt geholpen. Ik heb echt geleerd om signalen te herkennen en ook om mij voor te bereiden op dagen die misschien drukker en intensiever zijn dan anders.

Ik zal even toelichten wat ik nu nog ervaar aan pijn. Op dit moment heb ik pijn in mijn rechterarm en heb ik helaas veel last van een dood gevoel in mijn rechterhand. Daarnaast heb ik heel veel pijn in mijn voeten. Met name links. Het is neuropathie door de chemopil die ik elke dag slik en vandaag gaf de arts aan, doordat ik weer veel beweeg (wandelen, dansen, Padel en krachttraining) en samen met de overgang (is geactiveerd door de hoge dosis chemo van vorig jaar), dat ik snel last kan hebben van overbelasting en ontstekingen (wellicht vandaar de uitslag van mijn bloed). Het advies van de arts... misschien toch verstandig om het fysiek even iets rustiger aan te doen, maar wel blijven bewegen. Gelukkig gaan we bijna op vakantie.

Helaas maken de overgang en mijn traagwerkende schildklier en alle medicatie het ook erg moeilijk om wat kilo's kwijt te raken. Het welbekende cirkeltje... ik kan het nog maar steeds moeilijk loslaten en wat iedereen ook zegt, ik kan daar helaas niets aan veranderen.

Eigenlijk wat de pijn betreft, daar is het nog steeds door hobbelen... maar dit weerhoudt mij er niet van om verder aan Nicole 2.0 te werken.

Tsja, want werken doe ik natuurlijk ook. Wel nog steeds volgens een re-integratie plan en het is fijn en goed om het nu gestructureerd op te bouwen. Ik merk echt dat dit cognitief ook heel veel brengt. Mijn hersenen werken weer beter en ook thuis merk ik dat minder snel iets vergeet.

Vorige week had ik een event van mijn werk aan het strand. Ik kon gewoon van het strandpaviljoen op mijn blote voeten door het zand lopen en weer terug. Zonder pijn in mijn been en zonder gehijg! Het zijn van die momenten dat je je er bewust van bent, dat je van zover komt en dat iets weer lukt of kan. Het blijft dubbel. Aan de ene kant ben je ontzettend blij en aan de andere kant ervaar ik ook wel eens boosheid. Boos omdat ik blij moet zijn, dat ik iets kan wat ik eerder heel normaal vond om te doen.

Tijdens mijn revalidatie had ik 2 doelen en dat was hardlopen en rolschaatsen. Beide doelen waren toen te hoog gegrepen. Ik heb toen wel mijn nieuwe liefde voor Padel ontdekt, waardoor ik de 2 eerder gestelde doelen vooruit kon schuiven. 2 weken terug was het zover! In die week heb ik bij de fysio 2x 1 minuut hardgelopen en in diezelfde week ging ik uit met een aantal lieve meiden en heb ik op mijn eigen rolschaatsen gestaan! Wat was het gaaf en te gek! (Ontzettend zwaar voor de benen, dus een goede workout😂).

Zoveel mijlpalen in juni! Daarentegen heb ik ook een aantal lotgenoten moeten laten gaan en ben ik meerdere malen verschrikt en verslagen geweest van slecht nieuws om mij heen. Wat is het toch kut.. kanker. Van de week zat ik op het toilet en realiseerde ik mij, dat ik echt elke minuut, dus eigenlijk de hele dag leef met kanker. Letterlijk en figuurlijk. Het is een onderdeel van mij geworden, niet alleen in mijn bloed, maar in mijn gedachten, in alles wat ik doe, voel en ervaar. Het is volledig geïntegreerd😃 Misschien is dat ook wel de reden dat het zo goed gaat. Volledige acceptatie, dat ervaar ik zeker. Is het kut.. ja.. maar het is wat het is. Het is mijn leven en ik leef met een chronische ziekte, want dat is waar ik uiteindelijk voor ga. Een chronische ziekte..

Al met al was het een mooie maand! Zo kijk er echt op terug. Weer aan het werk, weer aan het sporten, nog meer aan het lachen en genieten van alles wat kan. Zo kijk ik erop terug. Juli staat in het teken van vakantie. Ik kijk er erg naar uit. Samen met mijn gezin herinneringen maken. Dierbare vrienden die we ook gaan zien en waar we nog meer mooie herinneringen gaan maken. Gewoon zoals het hoort en hopelijk zonder al te veel hobbels.

Op naar juli!

*Nog steeds put ik veel kracht uit de lieve mensen die mij een kaartje, appje, IG berichtje sturen. Het helpt echt! Enorm bedankt❤️🫶🙏🏻